Θα θέλαμε να κάνουμε τα δέκα μιούζικαλ αλλά επιλέξαμε να το περιορίσουμε στις πέντε πρώτες. Να γιατί: Το Netflix παραθέτει μόνο 43 ταινίες στην κατηγορία των μιούζικαλ. Από αυτά τα 43, οκτώ απευθύνονται κατηγορηματικά σε παιδιά, 16 είναι ταινίες του Μπόλιγουντ και 5 είναι είτε παραστάσεις είτε πολύ μετά την ημερομηνία πώλησής τους. Η αλήθεια είναι ότι τα καθαρά μιούζικαλ είναι λίγα και πολύ μακριά. Σίγουρα, πολλές ταινίες έχουν υπέροχη μουσική, αλλά η ταινία που ξεκινά ένα μιούζικαλ είναι σπάνια. Και αυτό αποδεικνύεται από το ότι μόνο δέκα ταινίες έχουν κερδίσει ποτέ το Καλύτερο Όσκαρ Φωτογραφίας - και δείτε τις ημερομηνίες.
- The Broadway Melody - 1929
- The Great Ziegfeld - 1936
- Going My Way - 1944
- Ένας Αμερικανός στο Παρίσι - 1951
- Gigi - 1958
- West Side Story - 1961
- My Fair Lady - 1964
- Ο Ήχος της Μουσικής - 1965
- Όλιβερ! - 1968
- Σικάγο - 2002
Τέλος πάντων, εδώ είναι η λίστα των κορυφαίων 5 μουσικών που μεταδίδονται στο Netflix που αξίζει να παρακολουθήσετε.
5. Γράσα ζωντανά! - 2016
Δεν είμαι σίγουρος πώς μπορεί να γίνει Ζωντανό! Είναι ταινία για την ηχογράφηση μιας ταινίας. Πολλά από αυτά συμβαίνουν μπροστά από κραυγές, λατρεύοντας τους θαυμαστές αλλά σε ένα σετ, όχι σε μια σκηνή. Τεχνικά, είναι φτωχό. οι παραστάσεις είναι αδύναμες και γεμάτες λάθη. Γιατί λοιπόν να το παρακολουθήσετε; Το γράσο είναι η απόλυτη αίσθηση της τσίχλας. Κάθε τραγούδι είναι ένα διαχρονικό σκουλήκι μυαλού. Και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την Olivia Newton-John και τον John Travolta στο πρωτότυπο του 1978 (ήταν πραγματικά πριν από 38 χρόνια). Το γράσο είναι η λέξη.
4. Dreamgirls - 2006
Ο Jamie Foxx και η Beyonce πρωταγωνιστούν στην ιστορία ενός τρίο που τραγουδάει μια ψυχή που περνά στον κόσμο της ποπ μουσικής. Είναι, αναμφισβήτητα, μια παρωδία του πλήθους των μιούζικαλ που μετανάστευσαν από τις σκηνές στη μεγάλη οθόνη. Δυστυχώς, ως παρωδία, στερείται εντελώς χιούμορ. Ως παράθυρο στον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας, ιδιαίτερα της Motown, τη δεκαετία του 1960 λειτουργεί, αλλά η πλοκή είναι μάλλον λεπτή. Οι προσωπικοί αγώνες δεν είναι ακριβώς καινούργιοι στις ταινίες αλλά, χωρίς αυτούς, δεν θα υπήρχε τίποτα σε αυτήν την ταινία. Η μουσική είναι μια χαρά αν αξέχαστη. παρακολουθήστε μια φορά, αλλά πιθανώς όχι δύο φορές.
πότε επιστρέφουν στην τηλεόραση οι αδερφοί ντίζελ
3. Αστείο κορίτσι - 1968
Το αστείο κορίτσι κέρδισε ένα Όσκαρ για την κορυφαία κυρία Barbara Streisand παίζοντας απέναντι από ένα σιγοβράζον Omar Sharif. Η βιογραφία της κωμωδίας της δεκαετίας του 1900 Fanny Brice που έγινε κορίτσι Zeigfried. Δεδομένης της έντονης συμμετοχής των μελών της οικογένειας του Fanny Brice στην ταινία, είναι σχεδόν σίγουρα μια εκδοχή της αλήθειας. Ωστόσο, αυτό είναι ένα από τα καλύτερα υλικά που γράφτηκε για τον Streisand και το έκανε δικό του τόσο στο Broadway όσο και κατά τη μετάβαση στη μεγάλη οθόνη. Για τους οπαδούς των Fanny Brice, The Great Ziegfeld, The Ziegfeld Follies και Everybody Sing είναι όλα διαθέσιμα σε DVD
2. Κορίτσια! Κορίτσια! Κορίτσια! - 1962
Κορίτσια! Κορίτσια! Κορίτσια! Είναι το απόλυτο όχημα για τον Έλβις στην απόλυτη προαγωγή του. Η ιστορία είναι πραγματικά διασκεδαστική, τα τραγούδια είναι κλασικά και η τοποθεσία είναι μια απόλαυση. Αν και υπάρχουν τρία κορίτσια! Στον τίτλο, στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο δύο κύρια κορίτσια! Στη ταινία. Και ο Έλβις, φυσικά, σχίζεται μεταξύ των δύο. Ειλικρινά, ποιος δεν θα ήταν; Αυτή είναι μια ταινία υψηλής ενέργειας που είναι για κάτι περισσότερο από τους οπαδούς του Έλβις. Για λίγη πρόσθετη ψυχαγωγία, παρακολουθήστε τις κάλτσες του που έρχονται μυστηριωδώς.
1. Μια σκληρή μέρα της νύχτας - 1964
Χρεώνεται ως μια τυπική μέρα στη ζωή των Beatles, το A Hard Day's Night είναι, αναπάντεχα, τίποτα άλλο. Διαθέτοντας μια πληθώρα από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους (οποιαδήποτε από τις οποίες θα μπορούσε να είχε χαρακτηριστεί ως το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι), υπάρχει μια χαλαρή ιστορία για να παρέχει την αφετηρία για το συγκρότημα Liverpudlian χιούμορ και μια ωραία διορατικότητα στην ταλάντευση της δεκαετίας του '60 στο Λονδίνο. Οι Beatles ήταν μαζί μόνο για επτά χρόνια και γι 'αυτό ταινίες σαν αυτές είναι μια σημαντική καταγραφή του συγκροτήματος στην οθόνη.